پایان نامه کیفیت ادراک وجود نزد پارمنیدس و هراکلیتوس

موضوع این رساله چگونگی ادراک وجود نزد پارمنیدس و هراکلیتوس است. اهمیت این مسئله از آن جا ناشی می شود که پس از پدید آمدن شکاف معرفت شناسی میان فاعل شناسا و متعلق شناسایی که در دوره جدید مورد تأکید قرار گرفت، عده ای از متفکرین که منتقد انحصار روش شناخت در این نوع خاص شاخت مبتنی بر شکاف معرف شناختی بودند کوشیدند در اندیشه های موجود در جریان تاریخی اندیشه غرب در پی متفکرینی بگردند که به گمان ایشان در آن ها ما با شناختی از نوعی دیگر مواجه هستیم. دو تن از این اندیشمندان بی شک پارمنیدس و هراکلیتوس هستند. در این پایان نامه تلاشی شده است در جهت درک درست کیفیت شناخت عالی ترین حقیقتی که هر یک از این دو متفکر در منظومه فکری خود از آن خبر داده اند. روشن است که انتخاب عنوان کیفیت ادراک وجود نزد پارمنیدس و هراکلیتوس به ما این معنی را انتقال می دهد که گویی این هر دو از وجود سخن گفته اند لذا در مورد این عنوان توضیح زیر لازم است : لغت وجود در اصطلاح سنت فلسفی کشور ما، پس از ملاصدرا قرین نوعی خارجیت اصالت، وحدت و فراگیری است. جستجوی از چگونگی درک شدن وجود به معنایی که ما امروز از ان در سنت فلسفی خود می فهمیم، در واقع پرسیدن سوالی است از دو اندیشمندی که در فضایی اندیشیده اند که از رنج های معرفت شناسانه دنیای معاصر فارغ بوده است. در واقع پرسیدن این سوال است که عالی ترین حقیقتی که شما در اندیشه خود آن را درک می کردید چگونه درک می شود. برای مثال عنوان این رساله را می شد کیفیت ادراک عالی ترین حقیقت نزد پارمنیدس و هراکلیتوس گذاشت. البته در آن صورت ممکن بود کسی انتقاد کند که مثلاً مگر در پارمنیدس حقایق متعدد وجود دارد که شما از عالی ترین آن ها سخن می گویید و قص علی هذا...

تاریخ وجود قبل از هراکلیتوس و پارمنیدس

معروف است که سیسرون گفته است: نشان یک ذهن کند و کودن این است که تنها به دنبال جویها روان می شود و سرچشمه ها را نمی بیند. واقعیت فعلی فلسفه در کشور ما این است که اگر کسی به خوبی با میراث فلسفی رایج ما آشنا باشد نمی تواند از اندیشه راجع به وجود فارغ باشد. اگر ما نخواهیم بنا به حکم سیسرون انسانی کندوکودن باشیم لازم است در پی سرچشمه هایی باشیم که این جریان فکری از آنها سیراب می شود. لزومی ندارد در یک نوشته تخصصی اشاره شود که این سرچشمه ها را باید در یونان جست- یا لااقل یکی از جاهایی که باید مورد کاوش قرار داد یونان است- و ایضاً ضرورتی ندارد که بگوییم وجود در یونان باستان با نام پارمنیدس گره خورده است. در هر اکلیت نیز ما با ایده هایی مواجه هستیم که رابطه ای تنگاتنگ با این مسئله دارد و از آن رو که بخش های آتی این رساله اساساً به همین دو خواهد پرداخت ضروری است. که در آغاز در ما بازای لفظ وجود پیش از این دو کاوشی انجام شود، هدف از این جستجو روشن کردن فضایی است که هراکلتیوس و پارمنیدس در آنها تنفس می کرده اند. و ارائه تلقی است از وجود که ایشان میراث دار آن بوده اند و اندیشه خویش را بر آن بنا کرده اند....

تقابل اندیشه پارمنیدس و هراکلیتوس

در کتاب های فلسفه، شاید از زمان افلاطون و ارسطو رسم بر این است که هراکلیت و پارمنیدس را دو اندیشه مقابل هم معرفی کنند مسئله ای که به خصوص مورد اشاره قرار می گیرد مسئله حرکت و تغیر دائمی در هراکلیت و مسئله ثبات و عدم حرکت در پارمنیدس است به خصوص با تقریری که زنون از آن ارائه داده است. باید قبول کرد که البته هر دوی این افکار اندیشه افلاطون را به خود مشغول کرده بوده است و این دلمشغولی از او به تمام تاریخ فلسفه نیز انتقال پیدا کرده است شاید اگر اندیشمندی وجهه همت خود را استخراج تقابل های فکری این دو فیلسوف قرار دهد به نتایجی بیش از آن چه در بالا ذکر شد نیز برسد، من اما در این رساله نمی باید به این موضوعات بپردازم. قصد من بررسی مسئله کثرت و وحدت نزد این دو فیلسوف است و نشان دادن تفاوت نگاه آنها به این مسئله، که به گمان من البته ارتباطی تنگاتنگ با تلقی و درک آنها از حقیقت دارد. نتیجه تحقیقاتی که در بخش های بعدی ادله آن عرضه می شود این است که ما در هراکلیت نوعی کثرت در عین وحدت می بینیم، حمل واقعیت داشتن بر کثرات در هراکلیت حملی واقعی و حقیقی است در هراکلیت ما نهایتاً با کثرت مشکلی نداریم و آن را نفی نمی کنیم اما در پارمنیدس حمل واقعیت داشتن بر کثرات حملی مجازی است ما مجازاً کثرات را هست می خوانیم واقعیت این است که هیچ امر مستقلی هست نیست این دو نگاه البته با هم در تقابلند و در این فصل کوشیده خواهد شد ادعایی که در بالا آمده است مستند شود....